Herinner jij je nog je allereerste fout? Ik wel, eentje met medicatie. In 1985 was ik eerstejaars leerling-verpleegkundige. Het was woensdag na de middagmaaltijd op paviljoen Rustoord, een afdeling voor voortgezette behandeling in APZ Vogelenzang. In de verpleegpost stonden de patiënten te trappelen van ongeduld voor de vaste verlofmiddag, om in een envelopje de middag- en avondmedicatie mee te krijgen. Het ongeduld sloeg kennelijk over op mij en één patiënt nam meteen alle uitgereikte medicatie in een keer in, in plaats van dat ik medicatie in een envelopje stopte. Na een uur realiseerde ik me wat er was gebeurd en ik kon zelf het risico totaal niet overzien. Gelukkig was daar een kalmerende ervaren verpleegkundige als werkbegeleider beschikbaar, die als eerste zei: ‘Fouten maken is niet leuk, maar eigenlijk helemaal nooit erg als je er maar direct open over bent, de fout meteen meldt op het juiste adres en ze nooit verdoezelt.’ Samen hebben we alle stappen doorlopen die nodig waren: afdelingspsychiater geïnformeerd, apotheker geraadpleegd en de patiënt gebeld. Twee weken later heb ik dit incident ingebracht bij een leerlingenintervisie met de praktijkopleider. Rondom medicatie heb ik me nooit meer laten beïnvloeden door tijdsdruk. 



Niemand wil fouten maken en opleidelingen al helemaal niet. Maar hoe fout is een fout? Als opleider van verpleegkundig specialisten hoor ik over missers, foute inschattingen, vergeten interventies en gemiste diagnoses. Eigenlijk heel erg fijn, een fout maken is dé manier om vooruit te komen. Want iedere volgende keer denk je altijd weer terug aan dat moment en die specifieke situatie. En hoe je erachter kwam of wie je daarop wees en vooral ook hoe je je daaronder voelde: stom, schuldig, vol schaamte. Je vond jezelf misschien ongelofelijk dom en soms ook door de ander ontzettend gekleineerd. Dat had jij toch echt wel moeten weten of kunnen? Opvang, steun, reflectie met hulp van je teamleden, je werkbegeleider en opleider zijn wezenlijk om het vertrouwen in eigen kunnen weer terug te winnen. Zo komen we vooruit met elkaar.



- Willem, opleider verpleegkundig specialisten